Mijn laatstw verslagje

Hoi lieve allemaal,

Dit is dan alweer mijn laatste verslagje van mijn tijd in Zuid Oost Azië...
Ik heb enorm genoten van mijn laatste paar weken in Laos!

Vlak na mijn geweldige ervaring met olifanten zijn wij (de Britse meiden die ik ontmoet had en ik) door naar Vang Vieng gegaan. Een leuk stadje waar hèt activiteit is dat je in een tube de rivier in gaat en onderweg zijn er barretjes waar je stopt om volledig te feesten! 
Erg gezellig om te doen!

Maar na Vang Vieng besloot ik om alleen verder te gaan. Ik wilde toch meer van het land en de cultuur zien. 
Dus ging ik door naar het oosten om de Plain of Jars te bekijken. 
De 6 uur durende busrit was de eerste niet-zo-leuke ervaring met het verkeer en de locals van Laos; Aangezien de bus overvol was besloot de bus chauffeur om de bus wat te legen. En omdat ik alleen reisde en ook de enige was die in Phonsavan uit moest stappen, terwijl de rest veel verder moest, leek het de buschauffeur een juist plan om mij in de middle of nowhere, in de bergen, in een dorpje te droppen. En met de mededeling dat de volgende bus er zo aan kwam reed hij alweer weg, voordat ik ook maar echt iets mon zeggen. Maargoed na 2,5 uur wachten had ik het idee dat de bus niet meer zou komen, en dat kon een voorbijkomende auto (overigens de eerste in die 2,5 uur) bevestigen. Er gingen namelijk helemaal geen bussen hier.. maargoed het was een privé auto met chauffeur van een oud, ontzettend schattig stel die toevallig net ook die kant op moesten en mij zo een lift konden geven. Heel erg fijn!!

In Phonsavan heb ik met een Taiwanees meisje de mooie Plain of Jars bezocht. Plain of Jars zijn prachtige landschappen waar tientallen grote, stenen kruiken liggen. Totaal verwoest door al de bombardementen, maar het is een prachtig gezicht! 
Ze worden ookwel genoemd als het geheim van Laos.

Vanuit Phonsavan nam ik de bus door naar het zuiden, naar Pakse. Deze rit duurde mij 26 uur en was mijn 2e totaal-niet-leuke ervaring met het vervoer en de locals van Laos. Zelfs zo erg dat ik echt mijzelf ging afvragen of ik A: niets wist of ik Laos wel leuk vond, B: de locals geen aardige welkome mensen vond, C: ik toch wel het gevoel kreeg dat ik graag naar huis wilde.

Na mijn busrit van de vorige keer wilde ik er zeker van zijn dat deze wel goed zou gaan dus ben ik naar het meest goed uitziende toeristen bureau van de stad gegaan, wat natuurlijk in deze landen niet zoveel zegt haha. En inderdaad dat bleek; de volgende 26 uur was ik doodsbang dat de local bus waar ik in zat uit elkaar zou vallen, het dak in zou storten (deze werd namelijk omhoog gehouden door houten palen), de bus om zou vallen (aangezien hij zo overladen was dat hij bij iedere bocht wankelde), of ik überhaupt wel naar de juiste bestemming ging aangezien niemand mij dat kon of wilde vertellen, ik niet durfde te slapen of kon slapen door de man die naast mij zat die de enkele keren dat ik mijn ogen sloot hun hand op mijn benen legde..het was absoluut mij meest vervelende ervaring met locals en het vervoer in al deze maanden. 
MIsschien krijgen jullie nu een verkeerd beeld van Laos, maar echt, het is absoluut niet hoe Laos is, of hoe de locals zijn. Ik heb gewoon 2 keer niet zoveel geluk gehad.

Nadat ik gelukkig veilig aangekomen was in Pakse en daar 2 dagen volledig heb ontspannen en niets gedaan (ik moest echt bijkomen van deze bus rit) heb ik 2 hele aardige Italiaanse vrouwen ontmoet. Samen met hen ben ik een paar dagen naar het Bolaven Plateau gegaan, een enorm groen gebied, vol met watervallen en koffie plantages. 
Het waren 3 super gezellige dagen waarin we in vele watervallen hebben gezwommen en veel van de mooie natuur van laos hebben gezien en het was eigenlijk ook heel interessant, want deze Italiaanse vrouwen hebben een 'missie' tijdens hun reis. Zij proberen namelijk bij zoveel mogelijk locals aan te kloppen om samen met hen een gerecht de bereiden wat typisch is in dat land en de volgende dag leren zij de locals om echte verse Italiaanse pasta te maken... Zo heb ik een avond genoten van echt super heerlijke, verse pasta en kwam er de andere avond heerlijke loap (geprakte kip met mint), een papaya salade maar ook gefrituurde kakkerlakken en andere insecten op tafel. 

Na de dagen in het Bolaven Plateau ben ik naar de 4000 Islands gegaan, een gebied vol kleine eilandjes in de Mekong, waar ok heerlijk heb gefietst en gekajakt. 
En daarna ben ik weer terug naar Pakse gegaan. Niet dat Pakse zo een enorm interessante stad is, maar het dorpje dat er dichtbij ligt wel; Tad Lo. 
Tad Lo is het dorpje waar ik tijdens mijn dagen in het Bolaven Plateau verbleef. Het is een enorm schattig dorpje wat enorm moeilijk is om te verlaten. Dat laten de paar backpackers zien die in Tad Lo aankwamen en ondertussen geen backpackers meer zijn maar bewoners van Tad Lo en nu hun eigen kleine guesthouse runnen. 
Ik ging terug naar Tad Lo om daar het Laos Nieuwjaar te vieren, een groot waterfeest waarbij ze de start van het regenseizoen vieren. Tad Lo is vol met locals en voornamelijk kleine, jonge kinderen. Ik wilde graag hier het waterfestival vieren zodat ik zou zien hoe de locals het onder elkaar vieren.
Het was geweldig!!
Ik verbleef met 3 andere in een huisje waar we sliepen in een hangmat en de douche de waterval in het dorpje was. 
Overdag liep je met je waterpistool over straat en deed je watergevechten met iedereen, zwom je bij de watervallen (samen met alle kindjes die dan net uit school kwamen) of stond je bij het podium, waar ik mijzelf uren kon vermaken door te zien hoe iedereen los ging met de meest originele danspasjes op de meest vermakende muziek.

Tijdens dit festival leerde ik Joâo en Marek kennen. Beide reizen door Zuid Oost Azië met hun eigen motor die ze gekocht hebben en die ze aan het einde van hun reis weer zullen verkopen.
Hun verhalen interesseerd mij enorm, vooral die van Joâo, die eerder al 9 maanden op zijn motor door India, Bangladesh en Nepal reisde en nu al een aantal maanden door Zuid Oost Azië. Marek was net begonnen maar ook zijn verhalen klonken heerlijk, en terwijl zij plannen maakte voor hun volgende trip vroegen ze waarom ik eigenlijk niet mee wilde... En inderdaad waarom niet?!

En wauw deze week was absoluut mijn beste week van mijn tijd in Laos en ik denk zelfs een van mijn beste ervaringen in deze maanden!!
De week bestond uit touren door het zuidelijk gedeelte van het Bolaven Plateau (waar niet veel mensen zich wagen vanwege de slechte wegen), de jungle en door de bergen. We reden door diepe modderwegen, crosste rivieren, sliepen in de jungle of bij de locals, maar we verdwaalde het meest van de tijd en hadden heel, heel veel lol.
Echt geweldig! Ik denk dat ik bijna alle manier van hoe je met je motor door Laos kan touren wel gehad heb;
-Mini, kleine, normale en enorm grote rivieren crossen met mini of kleine ferries of gewoon dwars door het water rijden, en soms zo dat ik tot ver boven mn knieën door het water waadde... maar niks was onmogelijk!
-Van lekke banden die je moet repareren in de middle of nowhere met de juiste materialen of totaal niks hebben en je eigen fantasie gebruiken hoe je het deze keer zal fixen.
-Slapen bij de locals doordat je weer eens verdwaalt of onze hangmatten in de jungle ophangen en hopen dat we de volgende dag de weg wel vinden.
-normale wegen, tot modder wegen, tot zand wegen, tot mini wegen waarbij je je evenwicht goed moet bewaren tot, huge wegen waar vele vrachtwagens rijden, tot jungle wegen, tot wegen dat je je afvraagt of het überhaupt wel een weg is en ga zo maar door.

Ja, Het was echt een week van volledig genieten!!
Ik vond het een geweldige ervaring en na deze week kon ik echt zeggen 'Ja! Ik heb genoten van mijn tijd in Laos en ook hier heb ik er weer alles uit gehaald wat ik eruit kon halen! En de locals zijn geweldig!'

Na deze week ben ik doorgegaan naar Thailand, naar het leuke stadje Pai, waar ik in het begin van mijn trip ook was. Hier heb ik een aantal dagen heerlijk niks gedaan en nu ben in in Bangkok, samen met de Britse meiden die ik eerder in Laos had ontmoet. 
Zij vliegen toevallig ook 5 mei terug dus samen brengen we gezellig onze laatste daagjes door.

Wauw het is zo bizar dat het er in ene opzit dan. Maar wauw wat heb ik het geweldig gehad! Ik heb zoveel gedaan en meegemaakt:
De viering van het Loy Krathong, een lichtjes feest vol liefde, vrede en geluk en het bezoeken van vele tempels in Noord Thailand.
Feesten op het grootste volle maan feest van de wereld en genieten van de eilanden in Zuid Thailand. 
Het meemaken van een Moslim bruiloft, vele jungle trekkingen (in het oudste regenwoud van de wereld) en het maken van hele hechten vriendschappen in Maleisië.
Aapjes kijken, waaronder de indrukwekkende orang oetang in het wild zien, en vele andere trekkingen door prachtige natuurparken en jungles in Borneo.
Het beklimmen van vele vulkanen, waaronder de 3 heilige hindoe vulkanen, en het bezoeken van nog meer tempels, waaronder de bekendste buddha tempel van de wereld, en genieten van prachtig witte stranden en knal blauwe zeeën in Indonesië.
Touren op de motor, het geweldige waterfestival en zwemmen in vele watervallen in Laos.
En als laatst relaxen en volledig niets doen in Noorden van Thailand en Bangkok. 
Ik heb alleen gereisd (al ben je nooit echt alleen), samen met mensen gereisd waar ik een hele goede band mee heb gekregen, Ezri en Ili uit Maleisië ontmoet waaraan ik absoluut een blijvende vriendschap aan heb overgehouden, ik heb 2 maanden samen met mijn ontzettend lieve vriendje gereisd, en 2 keer een weekje met mijn lieve zus doorgebracht...... 

Het was van begin tot eind een geweldige ervaring die ik nooit meer zal vergeten!!!
Ik zou nog veel langer willen blijven, maar om eerlijk te zijn begin ik mijn lieve familie, vriendje en vrienden te missen en is het ergens ook wel weer goed geweest. 
En de voorbereidingen van mijn studie en alles komen er helaas ook aan..

Maar ik begin gewoon nu alweer te dromen van een volgende reis!

Tot in Nederland allemaal!

Liefs, Ayla